راه و رسم درمانگری در نظریه شناختی رفتاری

درمانگری در نظریه شناختی رفتاری نمونه‌های واقعی از کاربرد درمان شناختی رفتاری و استفاده از فنون آن برای بیمار ارائه می دهد. رویکرد شناختی رفتاری برای نخستین بار در اواخر دهه ۵۰ و ابتدای دهه ۶۰ میلادی و طی دو پژوهش موازی توسط آلبرت الیس و آرون تی بک در آمریکا آغاز شد. این دو در مکتب روانکاوی آموزش دیده بودند و خیلی زود دریافتند که باید به نحو دیگری به اختلالات نگریست.

آن‌ها معتقد بودند که احساسات و رفتار انسان متأثر از شیوه تفکر و سبک پردازش اطلاعات انسان است. این ایده اگرچه در ابتدا ساده و بدیهی به نظر می رسید اما زمانی که مطرح شد با بدیهیات زمان خود فاصله زیادی داشت.

از نظر روانکاوان، ناخودآگاه فرمانروای روان محسوب می‌شد و پرداختن به افکار آگاهانه و هشیارانه کار ثمربخشی به شمار نمی‌آمد. رفتارگرایان نیز معتقد بودند که با مطالعه همایندی موقعیت‌ها، رفتارها و پیامدها، می‌توان اختلالات روانی را تبیین کرد.

درباره کتاب

از پشت جلد درمانگری در نظریه شناختی رفتاری:

کتاب حاضر به آن جنبه‌هایی از درمان شناختی رفتاری پرداخته که در بیشتر کتاب‌های ترجمه‌ای و تألیفی موجود فارسی، نادیده گرفته شده است. در فصل‌های مختلف کتاب سعی شده به دو پرسش خوانندگان فارسی زبان، پاسخ داده شود.

نخست در پاسخ به این پرسش که آیا این سبک درمان و این مثال‌ها و دیالوگ‌ها برای بیمار ایرانی نیز کاربرد دارد؟ سعی شده تا در کنار مثال‌های استاندارد بین‌المللی، نمونه‌های واقعی از کاربرد درمان شناختی رفتاری و استفاده از فنون آن برای بیمار ایرانی نیز ارایه شود.

در پاسخ به پرسش دوم که فنون و روش‌های شناختی رفتاری در جلسات درمان با چه اسلوب و روندی به کار گرفته می‌شوند؟ مؤلفان بر اساس سال‌ها تجربه علمی و عملی، به جای پرداختن به فنون متنوع و یا معرفی برنامه‌های درمانی ویژه‌ی هر اختلال، بر روند و ساختار جلسات درمان تأکید ورزیده‌اند.

درباره نویسنده

فرشته موتابی متولد سال ۱۳۴۴، صاحب‌امتیاز و عضو هیئت مؤسس مرکز مشاوره و خدمات روانشناسی سگال وابسته به سازمان نظام روانشناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران و همچنین عضو هیئت علمی پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی است.

وی مدرک کارشناسی خویش را دانشگاه تبریز، کارشناسی ارشد  از دانشگاه علوم پزشکی ایران/ انستیتو روانپزشکی تهران و دکتری  خود را از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در رشته روانشناسی با گرایش بالینی اخذ نموده است.

فرشته موتابی از سال ۱۳۶۲ وارد رشته روانشناسی بالینی شده است و تا کنون تمام فعالیت‌های حرفه‌ای و علمی خود اعم از آموزش، پژوهش و درمان را در حیطه بالینی و با رویکرد شناختی رفتاری انجام داده است. وی از سال ۱۳۸۵با ورود به پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی به عنوان عضو هیئت علمی، بخشی از فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی و درمانی او در حوزه زوج و خانواده انجام می‌شوند.

سایر کتب

از دیگر آثار فرشته موتابی می‌توان به این عناوین اشاره نمود:

• خانواده پایدار، به‌نشر (آستان قدس رضوی)، ۱۴۰۰؛
• خانواده و کمال‌گرایی، رشد آموزش، ۱۳۹۲؛
• رفتار جرأت‌مندانه، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ مهارت مدیریت زمان، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ راهنمای مدرس، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ مهارت مدیریت خشم، میانکوشک، راهنمای مدرس، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ مهارت مقابله با خلق منفی، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ مهارت تفکر نقاد، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ مهارت مدیریت استرس، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• آموزش مهارت‌های زندگی ـ روابط بین فردی مؤثر، میانکوشک، ۱۳۹۱؛
• برقراری ارتباط مؤثر، میانکوشک، ۱۳۹۱.