سیری در سیره معصومین: شهید مطهری دفتر دوم

کتاب سیری در سیره معصومین به پرسش های پیرامون اسلام و امامان می پردازد. همچنین این کتاب به سنت خلاصه نویسی اشاره دارد. سنت خلاصه‌ سازی (تلخیص) آثار در فرهنگ و تمدن اسلامی نشان‌دهنده این مطلب است که اساساً کارکرد اصل آثار و خلاصه‌ آن‌ها متفاوت است و خلاصه یک اثر جایگاه مجزا و خاص خود را دارا است.

مطالعه تلخیص آثار جدای این که می‌تواند برای کسانی که اصل آثار را مطالعه نموده‌اند جنبه مرور و یادآوری داشته باشد و نیز شاید بتوان این گونه بیان کرد که در دسترس‌تر و حتی در قالب کتاب، قابل حمل‌تر باشد، می‌تواند برای کسانی که اصل آثار را مطالعه ننموده‌اند، جدای آگاهی بخشی از محتوای کلی آثار، ترقیب کننده نیز باشد تا برای مطالعه اصل آثار نیز اقدام نمایند.

درباره کتاب

پیامبر اکرم (ص) با داشتن علم غیب چه نیازی به مشورت دارد؟

اگر پیامبر اکرم (ص) مقام بسیار بالایی دارد و ما نمی‌توانیم خود را با ایشان مقایسه کنیم. مطالعه تاریخ و سیره آن حضرت برای ما چه سودی دارد؟ به ویژه اینکه ایشان بیش از هزار و چهارصد سال قبل زندگی می‌کرد؟

شیعه به جای یک پیشوا چهارده پیشوا دارد که از آنها راه و رسم های مختلفی نقل شده و در مقام عمل نوعی حیرت و سردرگمی برای شیعه پیدا می‌شود. مثلاً امام حسین (ع) جنگید و کشته شد، اما امام حسن (ع) و امام رضا (ع) با حاکمان ظالم صلح کردند.

امیر المؤمنین علی (ع) خلافت را پذیرفت، اما امام صادق (ع) با وجود فرصت مناسب سیاسی از این امر خودداری کرد، پیامبر اکرم (ص) و علی (ع) بسیار فقیرانه زندگی می کردند، اما امام صادق(ع) این گونه نبود شیعیان باید از کدام پیشوای خود پیروی کنند؟

امیرالمؤمنین علی (ع) با گروه هایی دشمن بود و بر روی آنها شمشیر کشید. آیا بهتر نبود که ایشان همواره با مهر و محبت رفتار می‌کرد تا به جای دشمنی، محبوب همه افراد می‌شد؟ مثلاً خوارج افرادی اهل عبادت و ملتزم به احکام اسلام بودند، چرا علی (ع) با آنها جنگید و آنها را به قتل رساند و حتی آنها را «بدترین مردم» نامید؟

از آنجا که امام حسین (ع) خواب دید که خداوند می خواهد او کشته و اهل بیتش اسیر شوند، آیا نباید نتیجه گرفت که قیام عاشورا یک دستور خصوصی بوده و ارتباطی با دستورات اسلام ندارد و لذا برای ما نیز قابل پیروی نیست؟

پاسخ این سؤال ها را می توانید در کتاب «سیری در سیره معصومین» بیایید.

درباره نویسنده

شهید مرتضی مطهری روحانی شیعه، استاد فلسفه اسلامی، کلام اسلامی و تفسیر قرآن، عضو هیئت مؤتلفه اسلامی و از نظریه‌پردازان نظام جمهوری اسلامی ایران بود. وی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود و پس از انقلاب به ریاست شورای انقلاب منصوب شد.

او از بنیانگذاران و عضو مکتب متاع بود و در شامگاه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از آخرین جلسه‌ مکتب متاع در منزل «یدالله سحابی» پس از خروج از جلسه در خیابان پارک امین الدوله، هدف گلوله یکی از اعضای گروهک فرقان قرار گرفتو

پس از انتقال به بیمارستان طرفه (بین دروازه شمیران و میدان بهارستان) درگذشت. امام خمینی علاقه بسیاری به وی داشت؛ تا آن‌جا که پس از مرگ ایشان این گوینه بیان نمود: «فرزند عزیزی را که پاره تنم و حاصل عمرم بود، از دست دادم». در ادبیات جمهوری اسلامی ایران از وی با عنوان «استاد» و «معلم شهید» یاد می‌شود.

سایر آثار

خلاصه آثار استاد شهید مرتضی مطهری، توسط دکتر علی اصغر خندان در مرکز تحقیقات میان‌رشته‌ای دانشگاه امام صادق علیه‌السلام تهیه شده است و شامل هشت جلد می‌باشد؛ همچنین در سال‌های اخیر هر مجلد از این مجموعه هشت‌جلدی به صورت کتابچه‌های کوچک‌تری با ویژه هر بخش، نیز ه چاپ رسیده است. سایر عناوین این مجموعه هشت‌جلدی عبارتند از:

• صد گفتار (جلد اول)
• سیری در سیره معصومین (ع) (جلد دوم)
• انسان بر آستان دین (جلد سوم)
• مقام زن (جلد چهارم)
• دین و دوران (جلد ششم)
• سرشت و سرنوشت (جلد هفتم)
• حماسه حسینی (جلد هشتم)