سرشت و سرنوشت: شهید مطهری دفتر هفتم

کتاب سرشت و سرنوشت به بیان فلسفه های اخلاقی و معیار فعلی اخلاق می پردازد. به پیان چرایی موجود در آفرینش انسان می پردازد. همچنین این کتاب به سنت خلاصه نویسی اشاره دارد. سنت خلاصه‌ سازی (تلخیص) آثار در فرهنگ و تمدن اسلامی نشان‌دهنده این مطلب است که اساساً کارکرد اصل آثار و خلاصه‌ آن‌ها متفاوت است و خلاصه یک اثر جایگاه مجزا و خاص خود را دارا است.

مطالعه تلخیص آثار جدای این که می‌تواند برای کسانی که اصل آثار را مطالعه نموده‌اند جنبه مرور و یادآوری داشته باشد و نیز شاید بتوان این گونه بیان کرد که در دسترس‌تر و حتی در قالب کتاب، قابل حمل‌تر باشد، می‌تواند برای کسانی که اصل آثار را مطالعه ننموده‌اند، جدای آگاهی بخشی از محتوای کلی آثار، ترقیب کننده نیز باشد تا برای مطالعه اصل آثار نیز اقدام نمایند.

درباره کتاب

مباحث فلسفه اخلاق، از جمله این که معیار فعل اخلاقی را محبت یا وجدان یا زیبایی بدانیم، چه فایده ای دارد؟

چرا اسلام می گوید باید به نفس خود بدگمان بود و با آن مبارزه کرد؟ آیا نتیجه این تعالیم، تحقیر نفس نخواهد بود؟

دو ابزار شناخت عبارتند از: حس و عقل که هر دوی آن ها خطا می کنند و لذل قابل اعتماد نیستند. آیا از این مطالب نتیجه نمی شود که شناخت قابل اعتماد برای انسان محال است؟

مگر قرآن نمی گوید حق بر باطل پیروز می شود، پس چرا علی (ع) بر معاویه پیروز نشد؟

در کتب مقدس دینی آمده که خداوند در بهشت به آدم گفت از درخت دانش و معرفت نخور. آیا این موضوع نشانه تعارض تعالیم دینی و دستورات خدا با یافته‌های معرفت بشری نیست؟

چرا قرآن کریم از یک طرف انسان را خلیفه خدا بر روی زمین و دارای شرافت و کرامت ذاتی می داند و از طرف دیگر او را ستمگر، نادان، ناسپاس، طغیان گر و… معرفی می کند؟

متون دینی می گویند که خداوند انسان ها را از یک انسان اولی به نام آدم و او را از خاک آفریده است؛ در حالی که علوم جدید، سیر تکاملی برای انسان از دیگر جان داران را اثبات می کند که در این سیر، تصادفات نقش زیادی داشته اند. آیا نباید نتیجه بگیریم که خداوند انسان را با یک طرح و نظم قبلی نیافریده است؟

اگر خداوند علم ازلی دارد و می داند که افراد را در آینده چه کارهایی انجام خواهد داد؟ پس آن افراد نخواهند توانست کار دیگری انجام دهند. آیا این جبر نیست؟

پاسخ این سؤالات و بسیاری سؤالات دیگر را در کتاب «سرشت و سرنوشت» می‌یابید.

درباره نویسنده

شهید مرتضی مطهری روحانی شیعه، استاد فلسفه اسلامی، کلام اسلامی و تفسیر قرآن، عضو هیئت مؤتلفه اسلامی و از نظریه‌پردازان نظام جمهوری اسلامی ایران بود. وی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود و پس از انقلاب به ریاست شورای انقلاب منصوب شد.

او از بنیانگذاران و عضو مکتب متاع بود و در شامگاه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از آخرین جلسه‌ مکتب متاع در منزل «یدالله سحابی» پس از خروج از جلسه در خیابان پارک امین الدوله، هدف گلوله یکی از اعضای گروهک فرقان قرار گرفتو

پس از انتقال به بیمارستان طرفه (بین دروازه شمیران و میدان بهارستان) درگذشت. امام خمینی علاقه بسیاری به وی داشت؛ تا آن‌جا که پس از مرگ ایشان این گوینه بیان نمود: «فرزند عزیزی را که پاره تنم و حاصل عمرم بود، از دست دادم». در ادبیات جمهوری اسلامی ایران از وی با عنوان «استاد» و «معلم شهید» یاد می‌شود.

سایر آثار

خلاصه آثار استاد شهید مرتضی مطهری، توسط دکتر علی اصغر خندان در مرکز تحقیقات میان‌رشته‌ای دانشگاه امام صادق علیه‌السلام تهیه شده است و شامل هشت جلد می‌باشد؛ همچنین در سال‌های اخیر هر مجلد از این مجموعه هشت‌جلدی به صورت کتابچه‌های کوچک‌تری با ویژه هر بخش، نیز ه چاپ رسیده است. سایر عناوین این مجموعه هشت‌جلدی عبارتند از:

• صد گفتار (جلد اول)
• سیری در سیره معصومین (ع) (جلد دوم)
• انسان بر آستان دین (جلد سوم)
• مقام زن (جلد چهارم)
• دین و دوران (جلد ششم)
• سرشت و سرنوشت (جلد هفتم)
• حماسه حسینی (جلد هشتم)