فرمانروای جهان کیست

فرمانروای جهان کیست؟ نوام چامسکی عمدتاً به مکتب فکری تحلیل‌گرایی (Analytical Philosophy) و ساختارگرایی (Structuralism) تعلق دارد، به‌ویژه در زمینه زبان‌شناسی و فلسفه.

او به عنوان یکی از بنیان‌گذاران نظریه «گرامر جهانی» یا Universal Grammar شناخته می‌شود. این نظریه پیشنهاد می‌کند که ساختارهای زبان‌شناسی مشترک و بنیادین در ذهن انسان وجود دارند که باعث می‌شوند انسان‌ها به طور طبیعی توانایی یادگیری زبان را داشته باشند.

چامسکی تأکید دارد که زبان‌ انسان‌ها بخشی از ساختار ذهنی و ذاتی آن‌ها است که از همان بدو تولد به آن‌ها داده می‌شود، برخلاف دیدگاه‌های پیشین که زبان را به عنوان مهارت آموخته‌شده از محیط می‌دانستند.

علاوه بر این، چامسکی به شدت تحت تأثیر نظریات سیاسی انتقادی قرار دارد و از منتقدان برجسته سرمایه‌داری و سیاست‌های نئولیبرالی است. او پیرو دیدگاه‌های آنارشیسم است که به مخالفت با ساختارهای قدرت متمرکز و سرکوبگر پرداخته است.

تأکید دارد که مردم باید قادر باشند بر اساس اراده جمعی خود در جوامع به‌طور برابر زندگی کنند. چامسکی در آثار سیاسی خود به ویژه بر انتقاد از سیاست‌های ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی در زمینه‌های نظامی، اقتصادی و رسانه‌ای تأکید کرده است.

در نهایت، چامسکی به طور گسترده‌ای به نظریات شناختی و انتقادی پرداخته است. از این منظر، او به چالش کشیدن ساختارهای فکری، اجتماعی و سیاسی را به عنوان بخشی از وظیفه روشنفکری می‌بیند.

چامسکی به‌ویژه بر این باور است که رسانه‌ها و قدرت‌های دولتی از طریق تبلیغات و اطلاع‌رسانی متمرکز، توانایی شکل‌دهی به افکار عمومی و نظرات مردم را دارند. این نگرش‌ها او را به یکی از پیشگامان تحلیل سیاسی در دنیای معاصر تبدیل کرده است.

درباره کتاب

کتاب فرمانروای جهان کیست؟ نوشته نوام چامسکی به بررسی قدرت جهانی و تأثیرگذاری سیاست‌های ایالات متحده بر روابط بین‌المللی می‌پردازد. این کتاب، که به شکلی نقادانه سیاست خارجی آمریکا را تحلیل می‌کند.

سوالات مهمی درباره نقش نظام سرمایه‌داری و چگونگی اثرگذاری شرکت‌ها و نهادهای قدرتمند در تعیین سرنوشت ملل دیگر مطرح می‌کند. چامسکی در این کتاب توضیح می‌دهد که چگونه آمریکا و متحدانش از ابزارهای قدرت نرم و سخت برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کنند و به بررسی نقش روابط عمومی، رسانه‌ها، و تبلیغات در ساخت افکار عمومی می‌پردازد.

درباره نویسنده

نوام چامسکی، زبان‌شناس و نظریه‌پرداز سیاسی متولد ۱۹۲۸ در فیلادلفیا، به‌عنوان یکی از اندیشمندان بزرگ معاصر شناخته می‌شود. او با آثارش در زبان‌شناسی تحول بزرگی ایجاد کرد و سپس به عنوان روشنفکری منتقد به تحلیل مسائل سیاسی و اجتماعی پرداخت.

دیدگاه‌های چامسکی در نقد سیاست‌های قدرت‌مدارانه آمریکا و رسانه‌ها تأثیر بسیاری داشته و او از دخالت‌های نظامی و اقتصادی آمریکا در کشورهای دیگر، به‌ویژه در خاورمیانه، انتقاد کرده است. این رویکرد او را به یکی از مهم‌ترین منتقدان سیاست خارجی آمریکا تبدیل کرده است.

سایر کتب

از نوام چامسکی تا کنون آثار متعددی به زبان انگلیسی و ترجمه این آثار به زبان‌های مختلف جهان به چاپ رسیده است که نام بردن از آن‌ها خود نیازمند یک مطلب جداگانه است. لیکن در اینجا به برخی از عناوین آثار می‌پردازیم و نیز آثار از چامسکی که به فارسی ترجمه شده‌اند را بر می‌شمریم.

• ساختارهای نحوی (Syntactic Structures)، Mouton، ۱۹۵۷؛
• زبان و ذهن (Language and Mind)، Cambridge University Press، ۱۹۶۸؛
• تولید رضایت: اقتصاد سیاسی رسانه‌های جمعی (Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media)، Pantheon Books، ۱۹۸۸؛
• سود بر مردم: نئولیبرالیسم و نظم جهانی (Profit Over People: Neoliberalism and Global Order)، Seven Stories Press، ۱۹۹۹؛
• کشورهای ناکام: سوءاستفاده از قدرت و حمله به دموکراسی (Failed States: The Abuse of Power and the Assault on Democracy)، Metropolitan Books، ۲۰۰۶؛
• مداخلات (Interventions)، City Lights Books، ۲۰۰۷؛
• جهان چگونه کار می‌کند (How the World Works)، Soft Skull Press، ۲۰۱۱؛
• درباره آنارشیسم (On Anarchism)، The New Press، ۲۰۱۳؛
• ما چه نوع موجوداتی هستیم؟ (What Kind of Creatures Are We?)، Columbia University Press، ۲۰۱۵؛
• مرثیه‌ای برای رویای آمریکایی (Requiem for the American Dream)، Seven Stories Press، ۲۰۱۷.

برخی آثار ترجمه‌شده به فارسی:

• درک قدرت (Understanding Power)، انتشارات اختران، ۱۳۸۳؛
• رسانه‌ها و کنترل افکار عمومی (Media Control)، نشر ثالث، ۱۳۸۷؛
• چه کسی بر جهان حکومت می‌کند؟ (Who Rules the World?)، مؤسسه انتشارات نگاه، ۱۳۹۵؛
• سال‌های خطرناک (The Dangerous Years)، انتشارات دنیای نو، ۱۳۹۸؛
• کتاب سلطه یا بقا (Hegemony or Survival)، انتشارات سمندر، ۱۳۹۹.