مردی که میخندد

مردی که میخندد یک رمانس است. رمانس یا رمان عاشقانه به طور کلی به نوعی از ژانر رمان‌های تخیلی اشاره دارد که تمرکز اصلی خود را بر روابط عاشقانه و عشق میان دو نفر می‌گذارد و معمولاً پایانی احساسی، رضایت‌بخش و خوش بینانه دارد. پیشگامان آن را می‌توان داستان‌نویسانی از جمله ساموئل ریچاردسون، جین آستن، و شارلوت برونته دانست.

زیر ژانرهای زیادی از رمان عاشقانه وجود دارد، از جمله فانتزی، گوتیک، معاصر، عاشقانه تاریخی، داستان های ماوراء الطبیعه، و علمی تخیلی. اگرچه زنان خوانندگان اصلی رمان‌های عاشقانه هستند، هستند تعداد بی‌شماری از مردان نیز که از خواندن چنین داستان‌های لذت می‌برند.

رمانس‌نویسان آمریکایی بر این باورند که لااقل ۱۶ درصد از مردان نیز رمان‌های عاشقانه می‌خوانند. بسیاری از مردم امروز نمی‌دانند که رمانس چیزی بیش از یک داستان عاشقانه صرف است. رمانس می‌تواند یک طرح پیچیده با صحنه‌ای از گذشته در مکانی دورافتاده و بعید را روایت نماید.

به جای تمرکز بر یک داستان عاشقانه، ارزش ها و اصول را ایده‌آل‌نمایی کند. چنین به نظر می‌رسد که در دنیای امروزیِ مملو از فناوری و لذت‌های آنی، مسائل مربوط به رمان‌های عاشقانه رنگ باخته‌اند.

با این حال، رمانس ممکن است یک داستان عاشقانه معمولی یا داستان عشقی آتشین باشد که خواننده را به کشیدن آهی از دریغ یا حسرت وا می‌دارد یا آرزویی دست‌نیافته را در دل ایشان زنده می‌کند.

عشق و احساسات عاشقانه یکی از احساسات طبیعی بشر به شمار می‌رود. آهنگ‌ها و اشعار عاشقانه و اغلب غمگین زمانی که فرد در حال بهبودی از یک واقعه مسبب شکسته شدن قلب است است می‌تواند به بیان احساسات و برون‌فکنی این احساسات کمک نماید.

درباره کتاب

مردی که میخندد اثر ویکتور هوگو نویسنده و شاعر شهیر فرانسوی در آوریل سال ۱۸۶۹ برای اولین بار در فرانسه انتشار یافت. نویسنده در قالب بیان داستان این کتاب که در اوایل قرن هجدهم و در انگلستان روی می‌دهد، مسائل فلسفی و اطلاعات تاریخی بسیاری را مطرح می‌نماید.

لازم به ذکر است که کتاب مردی که میخندد هم مانند بسیاری از آثار ماندگار ادبیات جهان به سناریو تبدیل شد و در سال ۱۹۲۸ فیلمی سینمایی از روی آن ساخته شد. با اقتباس از این رمان تا کنون حداقل دوازده اثر سینمایی و تئاتری برجسته ساخته شده و به نمایش درآمده است.

مردی که می‌خندد روایت زندگی بسیار غم‌انگیز کودکی است که از بدو تولد بی‌خانمان می‌شود و هیچ گاه خانواده خود را ندیده است؛ توسط خریداران بچه روی صورت او عمل جراحی انجام شده است که با زخمی که روی چهره دارد، گویی همیشه در حال خندیدن است.

ویکتور هوگو در کتاب مردی که میخندد با تفسیر ناکامی مردی که می‌خندد، خود می‌گوید که خواسته‌ام از رمان سوءاستفاده کنم و آن را به صورت حماسه درآورم.»

درباره نویسنده

ویکتور ماری هوگو (۱۸۰۲ ـ ۱۸۸۵) نویسنده و سیاستمدار رمانتیک فرانسوی بود. او در طول یک عمر فعالیت ادبی خویش که بیش از شصت سال به طول انجامید، در ژانرها و اشکال مختلف قلم زد. او را یکی از بزرگترین نویسندگان فرانسوی در تمام دوران‌ها می دانند.

معروف ترین آثار او رمان‌های گوژپشت نوتردام (۱۸۳۱) و بی‌نوایان (۱۸۶۲) هستند. در فرانسه، هوگو همچنین به خاطر مجموعه‌های شعرش، مانند Les Contemplations (تعمق‌ها) و La Légende des siècles (افسانه اعصار) شهرت دارد.

هوگو با نمایشنامه کرامول و درام هرنانی در خط مقدم جنبش ادبی رمانتیک قرار دارد. بسیاری از آثار او چه در زمان حیاتش و چه پس از مرگش الهام‌بخش آثار موسیقی بوده‌اند، از جمله اپرای ریگولتو و موزیکال Les Misérables (بی‌نوایان) و  Notre-Dame de Paris (نوتردام پاریس). او در طول زندگی خود بیش از ۴۰۰۰ نقاشی کشید و همچنین برای اهداف اجتماعی والایی همچون لغو مجازات اعدام مبارزه کرد.

اگر چه او در جوانی یک سلطنت‌طلب متعهد بود، اما با گذشت دهه‌ها دیدگاه‌های هوگو دستخوش تغییر شد و او به جمهوری‌خواه تمام‌عیار تبدیل شد و بعدها به عنوان معاون و سناتور در دنیای سیاست مشغول فعالیت شد.

آثار او بیشتر مسائل سیاسی و اجتماعی و روندهای هنری زمان خود را در بر می‌گیرد و روایت می‌کند. مخالفت او با مطلق‌گرایی، او را به عنوان یک قهرمان ملی به فرانسویان شناساند. مردم با تشییع پیکر وی در پانتئون برای آخرین بار از وی قدردانی کردند و مقامش را گرامی داشتند.

سایر کتب

از دیگر آثار قلمی ویکتور هوگو عبارتند از:

• پاپ (۱۸۷۸)
• الاغ (۱۸۸۰)
• قصیده (۱۸۲۳)
• کرامول (۱۸۲۷)
• هرنانی (۱۸۳۰)
• TRYNE (1856)
• تعمق‌ها (۱۸۵۶)
• تورکومادا (۱۸۸۲)
• شرقی‌ها (۱۸۲۹)
• مجازات‌ها (۱۸۵۳)
• مری تودور (۱۸۳۳)
• روی بلاس (۱۸۳۸)
• پسران من (۱۸۷۴)
• Burgraves (1843)
• چهار باد روح (۱۸۸۱)
• لوکرزیا بورجیا (۱۸۳۳)
• صدای گرنزی (۱۸۶۷)
• ادیان و مذهب (۱۸۸۰)
• صداهای درون (۱۸۳۷)

سایر کتاب های این نویسنده عبارت است:

• ناپلئون کوچک (۱۸۵۲)
• افسانه اعصار (۱۸۵۹)
• ماریون دو لورم (۱۸۳۱)
• برگ‌های پاییزی (۱۸۳۱)
• سال وحشتناک (۱۸۷۲)
• ویلیام شکسپیر (۱۸۶۴)
• قصیده و تصنیف (۱۸۲۶)
• قصیده‌های جدید (۱۸۲۴)
• آنجلو، ظالم پادوآ (۱۸۳۵)
• پرتوها و سایه ها (۱۸۴۰)
• هنر پدربزرگ بودن (۱۸۷۷)
• مجمع الجزایر کانال (۱۸۸۳)
• آهنگ‌های نیمه نور (۱۸۳۵)
• پادشاه سرگرم است (۱۸۳۲)
• اعمال و گفتار ـ از تبعید (۱۸۷۶)
• سری دوم افسانه قرن‌ها(۱۸۷۷)
• آهنگ‌های خیابان و چوب (۱۸۶۵)
• افسانه قرن‌ها جلد سوم (۱۸۸۳)
• کرامول (بخش پیش‌گفتار) (۱۸۱۹)
• قصیده ها و اشعار متفرقه (۱۸۲۲)
• تاریخ یک جنایت ـ بخش دوم (۱۸۷۸)
• اعمال و کلمات ـ قبل از تبعید (۱۸۷۵)
• تاریخ یک جنایت ـ بخش نخست (۱۸۷۷)
• اعمال و کلمات ـ در دوران تبعید (کارها و کلمات؛ ۱۸۷۵)
• ادبیات و فلسفه آمیخته‌شده (ترکیبی از ادبیات و فلسفه، ۱۸۳۴)